ඒ අතර ෆේස්බුක් අඩවියේ සංසරණය වන පහත සඳහන් ලිපිය මගේ ඇස ගැටුනා.
"Face book හරහා අහම්බෙන් හමුවූ දොස්තර මහත්තුරු දෙන්නෙක්ගේ post මහත් අභිරුචියෙන් කියවන්නට ඇබ්බැහි වී following settings වල see first list එකටත් එකතු කරගෙන තියෙනවා. තමන්ගේ අද්විතීය ජීවන අත්දැකීම් face book තුලින් සමාජ ගත කරන ඔවුන්ගෙන් ගත හැකි ආදර්ශ බොහෝයි. A T. sudarshana දොස්තර මහත්තයා රෝහල් පරිපාලන අංශයේ ගෙවුණු තම වෘතීය ජීවිතයේ අභියෝග ජයගත් හැටි අපුරු ලෙස අකුරු කරනවා"
වෘතීය ඊර්ෂ්‍යාව අතහැර අදාළ වෘතිකයන් තේරුම් ගත යුත්තේ මෙම සත්‍යයයි. රෝහල් 10 ක දී මා ලැබූ අත්දැකීම් case studies ලෙස අධ්‍යනය කිරීමයි.
"ඕපාදූප, දේශපාලනය ,ආදී නොයෙක් හේතු නිසා ගොඩ දෙනෙක්ට face book එපා වෙලා. මොහොතක් මේ අපුරු මිනිසුන් දෙදෙනාගේ අත්දැකීම් කියවා බලන්න. ඔබ නිසැකයෙන්ම තෘප්තිමත් වේවි."එහි තව දුරටත් සඳහන් වෙනවා.
ඇතැම් තරුණයන් ස්වෙච්චාවෙන් මා වෙනුවෙන් බ්ලොග් අඩවි නිර්මාණය කර තිබෙනවා. මා වඩාත් සතුටු වන්නේ මේ රටේ තරුණ පරපුර මගේ ලිපි පෙලට දක්වන අසීමිත ආකර්ෂණය පිළිබඳවයි. එමෙන්ම මේ රටේ විද්වත් පරපුර මගේ ලිපි පෙළ මත හදාගත් සාකච්චා මේසය පිළිබඳවයි. බොහෝ උදවිය දවසේ පත්තරය එනතුරු බලා ඉන්නවා සේ මගේ අලුත්ම ලිපිය ියවන්නක බලා සිටිනවා. දුටු සැනින් තම මිතුරන්ට එම ලිපිය share කරණවා.කුණුහරුප සින්දු කියන සුපර් ස්ටාර් ලා ඔවුන්ගේ වීරයා වෙනවා වෙනුවට මා ඔවුන්ගේ වීරයා වීම හොද නැද්ද?
මා හැම විටම සේවයට ගියේ මට ඕනෑ රෝහලට නොව කිසිවෙකුත් භාර ගැනීමට අකමැති වූ නිසා අරාජිකව තිබී මට භාර දුන් ඉස්පිරිතාලවලටයි. කොළඹපිටත වට රවුමේ රැඳෙන්නට මා කිසි විටෙක සැලසුම් සහගතව ක්‍රියා කලේ නැති නිසා ඉබේම මට කෙටි කලකින් විශාල අත්දැකීම් ප්‍රමාණයක් ලැබුණා.තමන්ට ලියන්නට අත්දැකීමක් නැති උදවිය මගේ අව්‍යාජ අත්දැකීම් පොදු ජනයා ඉදිරියේ සටහන් කිරීම ගැන කනස්සලු විය යුතු නෑ. එබැවින් මිත්‍රවරුණි මට කියන්නට තියෙන්නේ දැන් මා කැමති වුනත් ලිවීම නතර කිරීමට බොහෝ පිරිසක් මට ඉඩ නොදෙන බවයි. මගේ ලිවීම ගැන තවමත් අකමැත්ත ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ තිදෙනෙක් පමණක් බැවින් වසර 18 ක් තිස්සේ ඔබ හීනෙන්වත් අත්නොදුටු එහෙත් මම කටුක ලෙස ජයගත් අත්දැකීම් සියල්ල දුක දිනා ජය ගත හැකි බව ප්‍රායෝගිකව පෙන්වා මේ රටේ මිනිසුන්ව අභිප්‍රේරණය කිරීමේ අරමුණින් තවදුරත් ලියන්නට තීරණය කල බව මෙයින් දන්වා සිටිමි
"Face book හරහා අහම්බෙන් හමුවූ දොස්තර මහත්තුරු දෙන්නෙක්ගේ post මහත් අභිරුචියෙන් කියවන්නට ඇබ්බැහි වී following settings වල see first list එකටත් එකතු කරගෙන තියෙනවා. තමන්ගේ අද්විතීය ජීවන අත්දැකීම් face book තුලින් සමාජ ගත කරන ඔවුන්ගෙන් ගත හැකි ආදර්ශ බොහෝයි. A T. sudarshana දොස්තර මහත්තයා රෝහල් පරිපාලන අංශයේ ගෙවුණු තම වෘතීය ජීවිතයේ අභියෝග ජයගත් හැටි අපුරු ලෙස අකුරු කරනවා"
වෘතීය ඊර්ෂ්‍යාව අතහැර අදාළ වෘතිකයන් තේරුම් ගත යුත්තේ මෙම සත්‍යයයි. රෝහල් 10 ක දී මා ලැබූ අත්දැකීම් case studies ලෙස අධ්‍යනය කිරීමයි.
"ඕපාදූප, දේශපාලනය ,ආදී නොයෙක් හේතු නිසා ගොඩ දෙනෙක්ට face book එපා වෙලා. මොහොතක් මේ අපුරු මිනිසුන් දෙදෙනාගේ අත්දැකීම් කියවා බලන්න. ඔබ නිසැකයෙන්ම තෘප්තිමත් වේවි."එහි තව දුරටත් සඳහන් වෙනවා.
ඇතැම් තරුණයන් ස්වෙච්චාවෙන් මා වෙනුවෙන් බ්ලොග් අඩවි නිර්මාණය කර තිබෙනවා. මා වඩාත් සතුටු වන්නේ මේ රටේ තරුණ පරපුර මගේ ලිපි පෙලට දක්වන අසීමිත ආකර්ෂණය පිළිබඳවයි. එමෙන්ම මේ රටේ විද්වත් පරපුර මගේ ලිපි පෙළ මත හදාගත් සාකච්චා මේසය පිළිබඳවයි. බොහෝ උදවිය දවසේ පත්තරය එනතුරු බලා ඉන්නවා සේ මගේ අලුත්ම ලිපිය ියවන්නක බලා සිටිනවා. දුටු සැනින් තම මිතුරන්ට එම ලිපිය share කරණවා.කුණුහරුප සින්දු කියන සුපර් ස්ටාර් ලා ඔවුන්ගේ වීරයා වෙනවා වෙනුවට මා ඔවුන්ගේ වීරයා වීම හොද නැද්ද?
මා හැම විටම සේවයට ගියේ මට ඕනෑ රෝහලට නොව කිසිවෙකුත් භාර ගැනීමට අකමැති වූ නිසා අරාජිකව තිබී මට භාර දුන් ඉස්පිරිතාලවලටයි. කොළඹපිටත වට රවුමේ රැඳෙන්නට මා කිසි විටෙක සැලසුම් සහගතව ක්‍රියා කලේ නැති නිසා ඉබේම මට කෙටි කලකින් විශාල අත්දැකීම් ප්‍රමාණයක් ලැබුණා.තමන්ට ලියන්නට අත්දැකීමක් නැති උදවිය මගේ අව්‍යාජ අත්දැකීම් පොදු ජනයා ඉදිරියේ සටහන් කිරීම ගැන කනස්සලු විය යුතු නෑ. එබැවින් මිත්‍රවරුණි මට කියන්නට තියෙන්නේ දැන් මා කැමති වුනත් ලිවීම නතර කිරීමට බොහෝ පිරිසක් මට ඉඩ නොදෙන බවයි. මගේ ලිවීම ගැන තවමත් අකමැත්ත ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ තිදෙනෙක් පමණක් බැවින් වසර 18 ක් තිස්සේ ඔබ හීනෙන්වත් අත්නොදුටු එහෙත් මම කටුක ලෙස ජයගත් අත්දැකීම් සියල්ල දුක දිනා ජය ගත හැකි බව ප්‍රායෝගිකව පෙන්වා මේ රටේ මිනිසුන්ව අභිප්‍රේරණය කිරීමේ අරමුණින් තවදුරත් ලියන්නට තීරණය කල බව මෙයින් දන්වා සිටිමි
No comments:
Post a Comment