Wednesday, September 14, 2016

කණ්ඩායම් හැගීමකට යා හැකි දුර....

මා සේවය කල ලොකු පොඩි සෑම රෝහලකම තිබු බරපතල අර්බුධයක් වුයේ සුළු සේවක හිගයයි. මේ හේතුව නිසා වැඩිම බලපෑමක් එල්ල වූයේ වාට්ටු වල රෝගීන්ගේ රසායනාගාර සාම්පල කලට වේලාවට ලැබ් එකට ගෙනයාමට නොහැකිවීම නිසා රසායනාගාර ප්‍රතිඵල ප්‍රමාදවී රෝගීන් දුෂ්කරතාවයට පත්වීමයි. “ඉතින් මිසී  මම මිනිස්සු මවන්නද?” වාට්ටුවේ නර්ස් නෝනට ඕවර්සියර් ගේ පිළිතුර ඒකයි.

වාට්ටු තුල පැට්‍රොල් යන ආරක්ෂක නියාමකයන්ට නියමිත පුහුණුවක් ලබා දී මෙම සාම්පල සුරක්ෂිතව අදාළ රසායනාගාරය වෙත රැගෙන යාමේ මගේ ප්‍රයත්නයට ආරක්ෂක නියාමක තරුණයන්ගෙන් ලැබුනේ සිනහමුසු ප්‍රසන්න ප්‍රතිචාරයක්. ඇතැම් ඉහළ වෘතිකයන් මෙන් “මේවා අපිට අයිති නැති වැඩ” කියා ඔවුන් තර්ක නොකළේ ආයතනයේ කණ්ඩායම් හැගීම් සංකල්පය හොදින් තේරුම්ගත් නිසාවෙනි. නිකන් යන කෝච්චියේ කෙහෙල් කැනක් දෙකක් පටවන් ගියාට මක් වෙනවද සර් ? කියා ඔවුන් එය ඉතා සතුටින් ඉටු කළහ. යකඩ වගේ තද හිත් ඇති මිනිස්සු කොහොමද මේ තැනට ගේන්නේ? ඒකට ඉතින් මම වගේ තාත්ත කෙනෙකුයි මේ වගේ පුත්තු ටිකකුයි ඉන්න ඕනැ.

සුළු සේවකයෝ ඔක්කොම බඳවාගෙන ඉවරවෙනකම්, මට කියන්නේ මේ වෙලාවේ පන අදින ලෙඩාට හුස්ම අල්ලාගෙන ඉන්න කියන්න කියලද? ඉන්න කෙනෙක් ගෙනියන්න ඕනෑ. නැතිනම් මම ගෙනියන්න ඕනෑ. එහෙම නැතිනම් විකල්ප ක්‍රමයක් හොයාගන්න ඕනෑ. මම ගෙනියන්න ඕනෑ කියන කෑල්ලට ලෝකෙන් උතුම් රටේ ශ්‍රද්ධාවන්තයෝ කියන්නේ “මූට පිස්සු, ගොන් පාට්, ෂෝ එක, අතීසාරෙට අමුඩ ගහනවා”  වගේ කතා. එයාර් පොර්ට් එකෙන් පිට වෙච්ච දාට තේරෙනවා වෙන රටවල් වල ලොකු පොඩි කවුරුත් ටීම් වර්ක් ඇතුලේ මේවට කියන්නේ “ග්‍රේට් වර්ක්” කියලා.
එක ගලෙන් කුරුල්ලෝ දෙන්නයි, දඹුලුත් ගිහින් තල ගොවියොත් මරාගෙන එනවා කියන්නෙත් මේවට තමයි මයේ හිතේ. ( අවවාදයයි! අවබෝධයෙන් තොරව අත්හදා බැලීමෙන් වලකින්න )
Management Concept : Out Of Box Thinking: ළිං මැඩි සංකල්පයෙන් බැහැර වී සිතන්න

ආකල්පය; ඔබ මේ රැගෙන යන්නේ අසාධ්‍යව සිටින ඔබේ ළඟම නෑයාගේ රසායනාගාර සාම්පලය බව සිතන්න. එවිට ඔබට අප්‍රමාද ප්‍රතිකාර සේවාවක වැදගත්කම තදින් ඇඟට දැනෙනු ඇත.

No comments:

Post a Comment